W sporach z bankami Kancelaria reprezentuje również kredytobiorców, którzy z uwagi na różne okoliczności nie mogli sprostać terminowej spłacie rat. Sytuacje niemożliwości spłaty rat, a w konsekwencji wypowiedzenia umowy kredytu przez bank dotyczą w dużej mierze tzw. umów frankowych. Kancelaria na dzień dzisiejszy prowadzi sprawy m.in. w sporach, które wynikły z wypowiedzenia umów z bankami Raiffeisen, PKO BP, czy też Santander.

Na wstępie należy przede wszystkim wskazać, że w sytuacji problemów z terminową spłatą rat najgorszym rozwiązaniem jest postawa polegająca na uznaniu, że bank jest na tyle silną instytucję, że zwykły kredytobiorca nie ma szans w konfrontacji z bankiem w sądzie. Po stronie Kredytobiorcy niezbędne jest więc działanie, które powinno zostać podjęte najlepiej co najmniej na etapie otrzymania wypowiedzenia umowy kredytu, natomiast najpóźniej na etapie otrzymania pozwu z sądu. Optymalnym rozwiązaniem jest w takiej sytuacji kontakt z prawnikiem i przekazanie dokumentów, tj. co najmniej przesłanie pozwu wraz z załącznikami.

Działania banków

W przypadku problemów z terminową spłatą kredytu, banki przeważnie rozpoczynają działania windykacyjne, które sprowadzają się do upomnień telefonicznych. Często telefony wykonywane są nie przez pracowników banków, a przez fachowe firmy windykacyjne. 

Następna faza polega przeważnie na kierowaniu pism, w których wskazuje się przede wszystkim na skutki związane z brakiem spłaty, tj. wypowiedzenie umowy kredytu i postawienie kwoty kredytu w stan natychmiastowej wykonalności. Dodatkowo wskazuje się na przewidziane w umowie wyższe odsetki za nie wykonane terminowo spłaty, czy też dodatkowe koszty, które spowoduje skierowanie sprawy do sądu. 

Po wypowiedzeniu kredytu kolejnym krokiem banku jest skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego, co często kończy się wydaniem przez sąd nakazu zapłaty. Otrzymanie przez kredytobiorcę pisma z sądu, to najistotniejszy moment w całym sporze. Niepodjęcie w terminie odpowiednich działań może doprowadzić do uprawomocnienia się nakazu zapłaty, a tym samym umożliwić bankowi dochodzenia żądanych kwot poprzez komornika.

Obrona przed roszczeniami

W przypadku tzw. kredytów frankowych bardzo istotnym elementem obrony jest podnoszenie kwestii niedozwolonego charakteru zapisów indeksacyjnych, jak również przeliczeniowych.

Uznanie przez sąd, że bank nie miał podstaw do wyrażenia salda kredytu w walucie obcej (przeważnie CHF) prowadzi do sytuacji, w której dochodzona przez bank kwota jest kwotą określoną nieprawidłowo. 

Również w przypadku kredytów denominowanych zastrzeżenia mogą dotyczyć przede wszystkim zasad przeliczania kwoty uruchomionego kredytu, czy też wysokości poszczególnych rat (tj. obliczania zobowiązań kredytobiorcy w oparciu o kursy banku).

Powyższe zarzuty mogą więc być bardzo istotne, ale nie należy sprowadzać procesu tylko i wyłącznie do podnoszenia abuzywności indeksacji lub zasad przeliczania poszczególnych świadczeń, a tym samym nieprawidłowości dochodzonej kwoty.

W pierwszym piśmie procesowym należy już przedstawić sądowi stanowisko co do skutków stosowania przez bank klauzul niedozwolonych, tj. nieważności umowy lub też jej wiążącego charakteru jako umowy w PLN, ale oprocentowanej w oparciu o LIBOR.

W ślad za powyższym stanowiskiem warto jest złożyć stosowne wnioski dowodowe, w tym zwłaszcza wnioski o przeprowadzenie dowodu z opinii właściwego biegłego.

Istotne zastrzeżenia do umów frankowych można również opierać na kwestiach związanych z nieprawidłowym poinformowaniem kredytobiorców o ryzykach związanych z kredytem w walucie obcej, jak również przyznaniu sobie przez bank prawa do dowolnego kształtowania rat poprzez własne tabele kursowe.

Należy jednak mieć na względzie, że każda sprawa wymaga indywidualnych ustaleń m.in. w zakresie przebiegu oferowania kredytu przez pracowników banku lub pośrednika kredytowego. Dopiero właściwe ustalenie stanu faktycznego określonej sprawy pozwala na zaplanowanie strategii procesu.

Dochodzenie roszczeń przez inne podmioty niż bank

Często się zdarza, że banki sprzedają swoje wierzytelności na rzecz innych podmiotów, które dochodzą roszczeń z wypowiedzianej umowy kredytowej (najczęściej są to różne fundusze sekurytyzacyjne, tj. szczególny typ funduszu inwestycyjnego zamkniętego).

Również w takiej sytuacji jak najbardziej zasadnym jest rozważenie możliwości obrony przed roszczeniami. Dodatkowe argumenty mogą natomiast dotyczyć prawidłowości przelewu roszczenia, przerwania terminu przedawnienia, czy też zabezpieczenia hipotecznego roszczenia związanego z wypowiedzianą umową kredytu.

Inne sprawy bankowe

W przypadku innych niż “frankowe” spraw bankowych zasób argumentów może być mniejszy, ale w każdej sprawie warto dokonać indywidualnej analizy, która potwierdzi, że bank dopełnił wszystkich obowiązków ustawowych związanych z wypowiedzeniem umowy. 

Bank wypowiadający umowę kredytu mógł np. nie dochować wymogów stawianych przez prawo bankowe w zakresie wezwania do dokonania spłaty, czy też umożliwienia złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Pewne błędy mogą również dotyczyć skierowania wezwania do zapłaty na nieprawidłowy adres, czy też kwestionowania zasadności wypowiedzenia umowy w sytuacji, w której kredytobiorca zalega z zapłatą kilku rat.

Podsumowanie

Jeżeli przestałeś spłacać raty kredytu, to nie powinieneś uznawać za rzecz pewną, że bank skutecznie wypowie Twoją umową kredytu, a zwłaszcza, że ostatecznie pozbawi Cię Twojego mieszkania lub domu.

W sytuacji wypowiedzenia umowy kredytu przez bank powinieneś podjąć obronę, tj. w pierwszej kolejności ocenić, czy działania banku są prawidłowe.

Jeżeli bank Cię pozwał, powinieneś rozważyć zasadność podjęcia obrony, w czym może Ci w szczególności pomóc radca prawny lub adwokat.

Więcej na temat spraw dotyczących kredytów indeksowanych lub denominowanych do franka szwajcarskiego możesz przeczytać tutaj. Zapraszamy Cię również na stronę związaną ze wsparciem dla dłużników.

Jeżeli jesteś zainteresowany uzyskaniem wsparcia związanego z umową kredytową, zapraszamy Cię do kontaktu.