Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie (sygn. akt XXVIII C 2362/21) wydał w dniu 26 maja 2021 roku wyrok stwierdzający nieważność umowy kredytu hipotecznego oraz zasądził na rzecz reprezentowanych przez Kancelarię Lexperiens Kredytobiorców kwotę w wysokości ponad 170 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu zwrotu świadczeń nienależnych.
Przedmiotowa sprawa dotyczyła sytuacji, w której Powodowie w 2008 roku zawarli z poprzednikiem prawnym mBanku S.A. – BRE Bankiem S.A. umowę o kredyt hipoteczny indeksowany do franka szwajcarskiego na kwotę 277 000 zł.
W umowie Bank zawarł zapis, że udzielany kredyt waloryzowany jest w złotych, przy jednoczesnym przeliczeniu na wybraną przez Kredytobiorcę walutę. Kwota kapitału wyniosła w wyniku działań banku kwotę ponad 143 000 CHF.
Bank dokonał w dniu uruchomienia kredytu jego indeksacji ze złotówek do franka szwajcarskiego w oparciu o ustalany samodzielnie kurs kupna, bez wskazania podstaw jego ustalania.
W praktyce oznaczało to, że Powodowie mogli poznać swoje rzeczywiste zadłużenie dopiero po otrzymaniu harmonogramu. Powodowie nigdy nie otrzymali od Pozwanego waluty CHF, jak również nie wyrazili zgody na nabycie przez niego w ich imieniu waluty obcej – CHF.
Jednocześnie pozwany Bank dokonał nierzetelnego i niekompletnego poinformowania powodów odnośnie całkowitego kosztu kredytu. Umowa rażąco naruszała interesy Powodów oraz nie zawierała indywidualnie ustalonych postanowień.
Ponadto, w umowie nie uregulowano głównych świadczeń stron, klauzule zostały sformułowane w sposób niejednoznaczny, a umowa była sprzeczna z ustawą oraz z zasadami współżycia społecznego.
W związku z powyższym, w sierpniu 2018 roku Kancelaria działając w imieniu Kredytobiorców pozwała mBank S.A., wnosząc tym samym o zasądzenie od pozwanego Banku na rzecz Klientów kwoty w wysokości ponad 167 000 zł tytułem nienależnie pobranych świadczeń z tytułu umowy kredytu hipotecznego, kwoty ponad 5 400 zł tytułem nienależnie pobranych od powodów składek z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego powodów oraz uznanie, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF jest w całości nieważna.
Ponadto, w pozwie zostało zawarte roszczenie ewentualne o zasądzenie od banku na rzecz Klientów kwoty ponad 73 000 zł oraz ustalenie, że niektóre z postanowień umowy kredytu nie wiążą powodów.
ROZSTRZYNIĘCIE SPRAWY
Sąd uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie w zakresie ustalenia nieważności umowy o kredyt hipoteczny, jak również zasądzenie na rzecz Powodów kwot wskazanych w piśmie modyfikującym powództwo.
W uzasadnieniu wyroku z dnia 26 maja 2021 roku (sygn. akt XXVIII C 2362/21) Sąd między innymi wskazał, że umowa kredytu była nieważna z uwagi na dwie jej istotne wady prawne. Po pierwsze w umowie brak było określenia wysokości świadczenia, do spełniania którego zobowiązany był kredytobiorca, nie określono kwot rat, w których miał być spłacany kredyt, ani obiektywnego i weryfikowalnego sposobu ich ustalenia. Po wtóre treść umowy była sprzeczna z art. 69 prawa bankowego w tym aspekcie, że zastosowany w umowie sposób indeksacji powodował, że kredytobiorca mógł być – i w okolicznościach tej sprawy był – zobowiązany do zwrócenia bankowi kwoty innej niż kwota przekazanego mu wcześniej kredytu.
„Sporna umowa kredytu jest nieważna, ponieważ abuzywne są jej postanowienia określające główny przedmiot umowy.”
Ponadto, Sąd w odniesieniu do przedmiotowej Umowy Kredytu ustalił, iż zawierała ona niedozwolone postanowienia umowne (klauzule abuzywne).
W tym miejscu warto wyjaśnić czym są klauzule abuzywne. Otóż zgodnie z art. 3851 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.
W niniejszej sprawie Kredytobiorcy zawierając umowę kredytu z pozwanym Bankiem niewątpliwie byli konsumentami.
Sąd słusznie uznał, iż umowa kredytu zawierała klauzule abuzywne. Polegały one między innymi na tym, że poprzez klauzule przeliczeniowe i indeksacyjne, Bank miał praktycznie nieograniczony wpływ na kształtowanie zobowiązania względem kredytobiorców, co powodowało, że strony nie miały względem siebie równej pozycji.
Sąd wskazał również, że sprzeczne z istotą każdej umowy jest uzgodnienie przez strony, że o zakresie obowiązków jednej z nich zadecyduje na zasadzie swobodnego uznania druga strona w toku wykonywania umowy. Tak właśnie, w ocenie Sądu, stało się w przypadku spornego kontraktu.
Ponadto, wykazano, iż działania banku polegały na zatajeniu przed konsumentem istotnych informacji, dostępnych dla banku, które pozwoliłyby konsumentowi na podjęcie świadomej i rozważnej decyzji.
PODSUMOWANIE
Podsumowując, w niniejszej sprawie działania Banku były sprzeczne z dobrymi obyczajami oraz rażąco naruszały interesy Kredytobiorców. Na szczęście dzięki podjęciu odpowiednich działań, z pomocą Kancelarii naszym Klientom udało się odzyskać niesłusznie pobrane od nich pieniądze.
Jeżeli są Państwo zainteresowani zdobyciem szerszych informacji dotyczących zagadnień prawnych, będących przedmiotem działania Kancelarii, zapraszamy do zapoznania się z innymi artykułami na stronie www.lexperiens.pl.
