Szpital nie wypłacał powódce dodatku w pełnej wysokości w związku wykonywaniem opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów „covidowych”.
Zgodnie z poleceniem Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2020 r wydanym Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia (zmienionym dnia 1 listopada 2020 r.), Prezes NFZ został zobowiązany do przekazania środków na wypłatę dodatków podmiotom leczniczym celem pokrycia świadczenia w wysokości 100% przysługującego m.in. pracownikom wykonujących pracę w warunkach kontaktu z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem SARS- CoV 2., – tzw. „dodatku covidowego”.
W sprawie prowadzonej przez naszą kancelarię szpital powołując się na to, że zatrudniona przez niego pielęgniarka nie świadczyła pracy w warunkach kontaktu z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem SARS- CoV 2, w pełnym wymiarze czasu pracy każdego dnia, wypłacał powódce dodatkowe świadczenie wynikające ze wskazanych powyżej poleceń Ministra Zdrowia, w wysokości jedynie 50%, zamiast należnych jej 100% wynagrodzenia.
Szpital pomijał fakt, że zgodnie z organizacją pracy, powódka w ramach każdego dyżuru uczestniczyła w udzielaniu świadczeń zdrowotnych pacjentom zakażonym COVID -19, z którymi miała bezpośredni kontakt. Oddział powódki zajmował się również pacjentami niezarażonymi COVID -19, a pielęgniarka przez część dyżuru świadczyła pracę również na rzecz tych pacjentów. Szpital przyjął, że pielęgniarka połowę czasu pracy spędzała z pacjentami zarażonymi COVID -19, a połowę z niezarażonymi i uznał, że należny jej dodatek powinien wynosić 50 % wynagrodzenia. Co było istotne w kontekście sprawy powódka każdego dnia pracy świadczyła opiekę na oddziałach z chorymi zakażonymi SARS- CoV 2.
W związku z powyższym, Kancelaria Lexperiens we wrześniu 2021 roku w imieniu powódki pozwała szpital, domagając się zapłaty dodatkowego świadczenia w wysokości 50 % wynagrodzenia.
ROZSTRZYGNIĘCIE SPRAWY
Sąd Rejonowy w Słubicach wyrokiem z dnia 23 lutego 2022 r. (sygn. akt IV P 45/21 ) przychylił się do żądań pozwu, zasądzając od pozwanego szpitala na rzecz powódki wnioskowaną kwotę w pełnej wysokości.
W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się na treść poleceń Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2020 r. oraz 1 listopada 2020 r.
Sąd Rejonowy w Słubicach wprost wskazał, że „z treści poleceń Ministra Zdrowia z 04.09.2020 r. i 01.11.2020 r. również nie wynikało, aby wysokość świadczeń dodatkowych miała być uzależniona od wymiaru czasu pracy przy pacjentach zakażonych COVID-19. Proporcjonalne obniżenie wysokości świadczeń odnosiło się do udzielania świadczeń „przez niepełny miesiąc”, a zatem – nie przez wszystkie dni będące dniami roboczymi danego pracownika w miesiącu”.
Dodatkowo Sąd wskazał, że z uwagi na charakter pracy powódki, uzależniony m.in. od stanu pacjentów i ich indywidualnych potrzeb nie było wykluczone, że na poszczególnych dyżurach praca powódki związana z leczeniem i pielęgnacją pacjentów zakażonych COVID -19 w połączeniu z pracą z pacjentami niezarażonymi, mogła być bardziej wymagająca od pracy personelu wykonującego obowiązki na oddziale, na którym przebywali tylko pacjenci zakażeni wirusem SARS-CoV-2.
MYŚL KOŃCOWA
Podsumowując, pozwany szpital nie wypłacał powódce dodatkowego świadczenia w odpowiedniej 100 % wysokości, obniżając je w oparciu o nieobiektywne kryteria. Szpital informując Narodowy Fundusz Zdrowia o ilości uprawnionych do świadczeń pracowników oraz wysokości należnych im świadczeń, winien, jako pracodawca, uwzględnić konieczność równego traktowania pracowników i wprowadzenia odnoszących się do pracy obiektywnych i poddających się weryfikacji kryteriów ewentualnego różnicowania wysokości świadczeń wypłacanych pracownikom. W sytuacji gdy pracownik każdego dnia świadczył pracę w warunkach kontaktu z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem SARS- CoV 2, nawet przy przyjęciu, że nie świadczył tej pracy przez cały dyżur, powinien otrzymać tzw. dodatek covidowy w wysokości 100 % wynagrodzenia.
Jeżeli jesteś zainteresowany zdobyciem szerszych informacji związanych z opisanym powyżej zagadnieniem uprzejmie prosimy o kontakt z kancelarią.
