Jeżeli otrzymałeś pozew, z którym się nie zgadzasz, powinieneś wnieść do sądu odpowiedź na pozew.
Możemy Ci pomóc w podjęciu obrony przed sądem. Zapewnimy Cię w kontaktach z wierzycielem oraz zastąpimy Cię przed sądem. W pierwszej kolejności przygotujemy i złożymy za Ciebie pismo, w którym:
- przedstawimy sądowi stan sprawy, zgodny z Twoim stanowiskiem;
- wypowiemy się co do twierdzeń powoda oraz przedstawionych przez niego dowodów;
- wskażemy dowody, które będą potwierdzać Twoje stanowisko.
Najczęściej odpowiedź na pozew należy wnieść w terminie 14 dni od dnia odebrania powództwa. Możliwe jest jednak, że sąd wyznaczy inny termin lub wcale go nie wskaże. Istotnym jest, aby już w pierwszym piśmie przedstawić dokładnie swoje stanowisko, odnieść się do twierdzeń powoda oraz przedstawić dowody (spóźnione twierdzenia i dowody zostaną pominięte).
Jeżeli będzie taka możliwość, podejmiemy w Twoim imieniu rozmowy z wierzycielem w sprawie ugodowego rozwiązania sporu.
Możliwym jest również, że w Twojej sprawie istnieje możliwość wniesienia powództwa wzajemnego.
Pomagamy naszym klientom w kwestionowaniu niezasadnych roszczeń kierowanych zarówno przez konsumentów, małych przedsiębiorców, jak również przez duże podmioty (banki, firmy ubezpieczeniowe itp).
Nie podjęcie przez Ciebie obrony, może doprowadzić do wydania tzw. wyroku zaocznego.
Brak obrony spowoduje po Twojej stronie obowiązek zwrotu nie tylko zasądzonych kwot, ale również kosztów procesu, tj. zwłaszcza opłaty od pozwu oraz kosztów zastępstwa procesowego strony, która Cię pozwała.
Co również istotne, przed skierowaniem sprawy do sądu, druga strona powinna Cię wezwać do dobrowolnej zapłaty lub wykonania przez Ciebie innego obowiązku. Warto już na tym etapie udzielić odpowiedzi, w której wykaże się niezasadność roszczeń.
Jeżeli w ramach wykonanej analizy dojdziemy do przekonania, że w Twojej sprawie nie ma możliwości obrony, możemy Ci także udzielić wsparcia w zakresie ewentualnej mediacji lub ustalenia warunków ugody z powodem. Ugodowe zakończenie sporu może znacznie przyczynić się do ograniczenia kosztów, które będziesz musiał zapłacić drugiej stronie w przypadku przegranej.
W przypadku otrzymania powództwa, z którym się nie zgadzasz, zapraszamy Cię do kontaktu. Pomożemy Ci w ustaleniu, czy masz możliwość obrony i zapewnimy Ci kompleksowe wsparcie przed sądem.
Jeżeli otrzymałeś z sądu nakaz zapłaty, który kwestionuje, zapoznaj się z naszą ofertą w zakresie przygotowania sprzeciwu lub zarzutów od nakazu zapłaty.
Więcej informacji; przykłady
Zagadnienie opłat sądowych jest bardzo szerokie.
W przypadku pozwów o zapłatę, przeważnie pobiera się opłatę stosunkową, którą wynosi 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100 000 złotych.
Przepisy przewidują również opłaty stałe, które mają wysokość:
- 600 złotych w przypadku m.in. pozwu o: rozwód, separację, ochronę dóbr osobistych, ochronę niemajątkowych praw autorskich;
- 200 złotych w przypadku m.in. pozwu o: naruszenie posiadania; uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej;
- 2.000 złotych w przypadku pozwu m.in o: rozwiązanie spółki, wyłączenie wspólnika ze spółki, uchylenie uchwały wspólników lub uchwały walnego zgromadzenia spółki, stwierdzenie nieważności uchwały wspólników lub uchwały walnego zgromadzenia spółki.
Ponieważ w przypadku przegrania procesu zostaniesz zapewne zobowiązany m.in do zwrotu powodowie opłaty sądowej, zasadnym jest podjęcie obrony przed niezasadnymi roszczeniami lub podjęcia starań o ugodowe rozwiązanie sporu.
Koszty zastępstwa procesowego, które powinna ponieść strona przegrywająca w przypadku reprezentowania drugiej strony przez fachowego pełnomocnika określają rozporządzenia.
Stawki przy określonych wartościach przedmiotu sporu kształtują się następująco:
- do 500 zł - 90 zł;
- powyżej 500 zł do 1500 zł - 270 zł;
- powyżej 1500 zł do 5000 zł - 900 zł;
- powyżej 5000 zł do 10 000 zł - 1800 zł;
- powyżej 10 000 zł do 50 000 zł - 3600 zł;
- powyżej 50 000 zł do 200 000 zł - 5400 zł;
- powyżej 200 000 zł do 2 000 000 zł - 10 800 zł;
- powyżej 2 000 000 zł do 5 000 000 zł - 15 000 zł;
- powyżej 5 000 000 zł - 25 000 zł.
W sprawach rozpoznawanych w postępowaniu upominawczym, elektronicznym postępowaniu upominawczym, postępowaniu nakazowym oraz europejskim postępowaniu nakazowym stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy:
- do 500 zł - 60 zł;
- powyżej 500 zł do 1500 zł - 180 zł;
- powyżej 1500 zł do 5000 zł - 600 zł;
- powyżej 5000 zł do 10 000 zł - 1200 zł;
- powyżej 10 000 zł do 50 000 zł - 2400 zł;
- powyżej 50 000 zł do 200 000 zł - 3600 zł;
- powyżej 200 000 zł - 7200 zł.
Inaczej kształtują się stawki kosztów zastępstwa w przypadku postępowań apelacyjnych.
Sąd w określonych sytuacjach może zasądzić zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości sześciokrotności stawek minimalnych wskazanych powyżej.
Sąd wyda wyrok zaoczny w sytuacji, w której pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie.
Przy wydawaniu wyroku zaocznego sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.
Jeżeli wydano wobec Ciebie wyrok zaoczny, możesz złożyć sprzeciw w ciągu dwóch tygodni od doręczenia Ci wyroku. Sprzeciw powinien zawierać przede wszystkim: zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sprzeciw złożony po terminie oraz sprzeciw, którego braków strona w wyznaczonym terminie nie uzupełniła, a także sprzeciw nieopłacony, sąd odrzuca.
Sprzeciw może również zawierać wniosek o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności wyroku zaocznego.
Właściwe wniesienie sprzeciwu od wyroku zaocznego doprowadzi do ponownego rozpoznania sprawy, w ramach którego sąd wyda wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzyma w mocy albo uchyli go i orzeknie o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuci lub postępowanie umorzy.
Przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie.
Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę.
Jako dowody można przedstawiać m.in:
- dokumenty urzędowe;
- dokument prywatny w formie pisemnej lub formie elektronicznej;
- przesłuchanie świadków;
- przesłuchanie stron;
- opinie biegłych (w zakresie informacji wymagających informacji specjalnych, jak np.: budownictwo; rachunkowość, obrażenia ciała itp.);
- oględziny.
Możliwe są również inne środki dowodowe, jak np. zapis obrazu lub dźwięku.
Sąd może również zobowiązać inny podmiot lub organ do wydania odpisu lub wyciągu dokumentu.
Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji.
Jeżeli w Twojej sprawie zapadł już niekorzystny dla Ciebie wyrok, możliwe jest wniesienie apelacji.
Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. Jeżeli nie wniosłeś wniosku o uzasadnienie wyroku w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji wyroku, termin na wniesienie apelacji biegnie od dnia, w którym wniosek o uzasadnienie powinien być najpóźniej wniesiony.
Apelację od wyroku sądu rejonowego rozpoznaje sąd okręgowy, a od wyroku sądu okręgowego jako pierwszej instancji - sąd apelacyjny.
Apelacja jest sformalizowaną procedurą. W apelacji należy:
- oznaczyć wyrok, od którego jest wnoszona, ze wskazaniem, czy wyrok jest zaskarżony w całości czy w części;
- przedstawić zwięźle zarzuty;
- uzasadnić zarzuty;
- powołać w razie potrzeby nowe fakty i dowody, wraz z wykazaniem, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła późniejl
- wnieść o zmianę lub o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia.
Od wydanego przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie m.in. strona może co do zasady wnieść skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego.
Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej.
Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna m.in. w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych - niższa niż dziesięć tysięcy złotych. Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia skarga kasacyjna przysługuje także w sprawach o odszkodowanie z tytułu wyrządzenia szkody przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem.
W określonych wypadkach można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem. Poniżej zostają przedstawione
Można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:
- jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia;
- jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się wyroku niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.
Można żądać wznowienia postępowania również w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.
Można żądać wznowienia na tej podstawie, że:
- wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym;
- wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa.
Można również żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Można żądać wznowienia, jeżeli na treść wyroku miało wpływ postanowienie niekończące postępowania w sprawie, wydane na podstawie aktu normatywnego uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, uchylone lub zmienione zgodnie z określonym artykułem kodeksu postępowania cywilnego.
Skargę o wznowienie wnosi się co do zasady w terminie trzymiesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.
Po upływie lat dziesięciu od dnia uprawomocnienia się wyroku nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana
